dalmeer

Bella ging verzitten in een boom zitten zat niet zo fijn maar het was wel handig.
Ze keek rond ze zag een heleboel water en nog meer water.
Bella had het idee gehad om naar de overkant te gaan en daar op onderzoek uit te gaan.
Zuchtend keek ze naar Maya ‘weet jij wat er aan de overkant is?’ ze keek haar vragend aan.

Maya knikte. "Wat je hier zit is een meer, je kunt het niet zien, maar er gaan twee smalle beekjes door naar volgende meren. Zo gaat het een heel eind door tussen deze bergruggen. Aan de overkant is dus ook een bos en een berg." Ze was dan wel niet aan de overkant geweest, het was makkelijk te raden. Maar als ik jou was zou ik niet proberen naar de overkant te gaan. Je wordt meegesleurt en knalt tegen die rotsen aan. Voordat de bomen weer begonnen zaten er grote rotsen in het meer.

‘Nee, ik ga echt niet meer proberen om naar de overkant te gaan.
Een keer bijna verdronken is genoeg’ Bella moest een beetje lachen.
‘Ik denk dat ik eerst een goed wapen moet maken en dan ga ik opzoek naar meer mensen en een uitweg.’
Zuchtend dacht ze aan het stuk dat ze al had afgelegd.
‘Heb jij al veel gezien of blijf je de hele tijd op een plaats?’ nieuwsgierig keek ze Maya aan.

"Ik heb denk ik vrij veel gezien." Maya vergeleek zich met het kamp dat ze had gezien. Ze had geen intresse om dichterbij te komen en had dus ook niemand daar gesproken. De enige mensen die ze had ontmoet waren toevallig, zoals Bella. Het hert dat ze had gedood had ze helemaal niet gepland. Ze had een dikke stok bij zich omdat ze nog geen ander wapen had en het arme hert was gestruikeld en zij had het alleen maar hoeven doden.

Bella had van een kleine steen een soort mesje gemaakt maar dat was ze al snel kwijt geraakt.
Ze keek nog eens rond, naast zich zag ze een stevige tak en soepel stapte ze over, dit zat een stuk beter.
Toen ze eenmaal goed zat begon ze te kijken wat ze nog in haar zakken had en wat ze verloren was in het water.
‘Weet jij misschien hoe je een pijl en boog moet maken?’ Bella had het zelf al eens geprobeerd maar het resultaat zag er niet uit.

Maya dacht even na, het maken zou nog wel lukken maar ze wist hoe moeilijk het was ermee om te gaan. Het duurde jaren voordat je er goed mee om kon gaan. "Ongeveer, maar het is echt een stuk moeilijker dan het lijkt." Ook Maya had nagedacht over verschillende mogelijkheden om wapens te maken. Nu was ze van plan een benen speer te maken en een aantal messen. Maar ze zou vooral eten vangen doormiddel van strikken, dat leek haar nog wel te doen.

‘Zou je mij kunnen leren hoe ik er een kan maken?’ hoopvol keek Bella Maya aan.
Vroeger had ze met kinderen gespeeld en deden ze allemaal speeltjes met pijl en boog en ze kon er best goed mee overweg maar het zelf maken was haar nog nooit gelukt.

"Ik denk het wel." Maya aarzelde. De boog die zij zou kunnen maken zou niet erg goed of stevig zijn, maar je zou er wel wat mee kunnen. "Je zoekt eerst een soepele, stevige tak." De meeste mensen zochten een kromme tak, maar die was meestal te stijf en brak snel door. Of je kon de pees niet spannen waardoor je er ook niks mee kon. "Ook heb je een stevige pees nodig, een dikke draad zal wel kunnen." Dacht ze hardop na.

Bella knikte terwijl Maya zei dat je een stevige tak nodig had, zij zelf had een kromme gepakt en die was zo gebroken.
Een draad had ze niet dus zou ze een dier moeten doden voor een pees.
‘Welk dier heeft een goede pees om een boog te maken?’ Bella was erg onder de indruk van de kennis die Maya had nu zou ze misschien in staat zijn om eens goed te jagen.
Van alleen bessen en planten kon je niet blijven leven.

"Van elk dier dat groot genoeg is kun je de pees uit een van de poten wel gebruiken." Er schoot Maya wat te binnen. "Wacht." Ze haalde de tas van hertenleer, die er nogal slordig uitzag, van haar schouder en begon erin te zoeken. Er zaten vooral stukken vlees in maar ze dacht dat ze wel een pees had meegenomen. Uiteindelijk haalde ze er een lange, witte, steviguitziende draad uit. "Hier." Ze hoopte dat het meisje gewend was aan dode dieren.

Met een dankbaar lachje nam Bella de pees aan,
ze griezelde een beetje, zo’n grote pees had ze nog nooit vast gehad maar hij was dik en stevig.
‘Dank je maar heb jij het zelf niet nodig?’ ze zou het niet aannemen als Maya het nodig zou hebben,
ze had vast het dier zelf gedood dus dat zou niet eerlijk zijn.

Maya haalde haar schouders op. "Ik kan geen pijl en boog schieten en ik denk dat jij het harder nodig hebt." Ze had er net nog een paar gezien in haar tas die ze zou kunnen gebruiken voor een val. En als die werkte had ze er weer meer, als. Natuurlijk zou ze ook bessen en fruit kunnen eten, maar dan moest ze wel even uitzoeken welke giftig waren.

Bella keek naar het pees in haar hand het betekende meer voor haar dan Maya ooit zal weten.
Als ze een boog had hoefde ze zich misschien niet de hele tijd in een boom te verstoppen als ze iets niet vertrouwde.
‘Heel erg bedankt dit is misschien al de tweede keer dat je mijn leven gered hebt’ Bella grinnikte al was het niet van harte,
ze was het niet gewend dat ze hulp van een ander nodig had.

Maya glimlachte ook, helemaal begreep ze zichzelf niet. Normaal was ze neit zo sociaal en behulpzaam. Misschien bracht deze plek toch iets van een verandering in haar. Die gedachte maakte haar wat vrolijker. Dan was dit misschien toch niet zo nutteloos, dan was er toch iets veranderd. Ten goede, in tegenstelling tot wat de meeste hier hadden.

Bella keek even snel naar beneden er moest rillen toen ze het water snel zag stromen.
‘Zeg ik wil niet bang overkomen, maar ik vind al dat water onder me toch niet zo fijn,
ik moet er niet aan denken dat deze tak breekt en ik weer in het water val’
ze moest al griezelen bij het idee van het ijskoude water.
Ze hoopte dat Maya niet gelijk dacht dat ze een bangerik was.

Maya volgde Bella's blik en zag het water ook, maar zij voelde geen angst. Ze vond het zelfs wel fijn, een beetje avontuur. Ze knikte wel begrijpend, niet iedereen was gewend aan klimmen en je verplaatsen over de meest ongemakkelijke plaatsen. Over muurtjes klimmen van plekken waar je niet mocht komen. De helft van de keren was het uit noodzaak geweest maar voor de rest was het omdat ze het avontuur en het gevaar had opgezocht.

Bella zuchten opgelucht toen ze Maya zag knikken, ze was even bang geweest dat ze haar een aansteller zou vinden.
Langzaam begon de naar beneden te klimmen, ze wou hier het liefst zo snel mogelijk uit de boom.