Het bos bij de rivier.

Peeta bleef voorover gebogen zitten zodat Quinty zijn snelle glimlach niet hoefde te zien. Oké, Jennifer had hem nu wel op zijn nummer gezet, maar hopelijk ging het niet door. Anders had hij gelijk de eerste dag dat ze hier waren al een vijand gemaakt. Dat zou niet al te slim zijn. Hij keek even naar het water, waar kleine visjes in zwommen. Hij keek in het rond en zag opeens dat er best veel sporen waren. Het water zou vast wel veilig zijn, als de dieren er ook uit dronken.

Quinty rolde met zijn ogen naar Jennifer. 'Dan wens ik je veel succes zonder vuur vanavond.' zei hij tegen haar. Hij viste zijn aansteker uit zijn zak en klikte er een klein vuurtje uit. Normaal gebruikte hij het ding nooit maar het kwam nu wel van pas. En hij wist zeker dat hier 's nachts vast niet zulke leuke beesten rond liepen. Hij stopte zijn aansteker weer terug in zijn zak. 'Ik denk dat het slim is als we eten gaan zoeken en kijken of er een plaats is waar we kunnen slapen. Verder moeten we denk ik afspreken dat we alleen dingen eten die we zelf kennen.' zei hij. 'Mee eens?' vroeg hij. Hij sprak weer op een normale toon maar wel een toon waarop hij sprak als hij de leiding nam.

Jennifer voelde zich machteloos nu Quinty de aansteker had laten zien. Misschien had hij wel gelijk, maar ze zou hem zeker niet zijn zin geven door dat toe te geven. 'Best', mompelde Jennifer nog steeds boos. Ze keek naar de grond om niet naar Quinty te hoeven kijken, want dan zou hij zien dat ze het eigenlijk wel met hem eens was, maar dat niet wou toegeven, omdat ze wou dat zij de leiding nam en niet hij. Toch liet ze hem zijn gang gaan, want ze wist dat ze elkaar nodig zouden hebben. Nu bukte Jennifer zich om wat water te drinken, want dat had ze nog steeds niet gedaan.

Peeta liet langzaam zijn adem ontsnappen terwijl hij opstond. Hij strekte zichzelf even en wilde eigenlijk nog graag wat yoga doen, maar liet dat maar zitten omdat het nu niet de juiste tijd ervoor was. 'Misschien vanavond.' dacht hij. 'Dan heb ik toch wel genoeg tijd voor ik ga slapen.' Hij keek even naar Quinty en vond het eigenlijk een beetje vreemd dat hij met een aansteker ging slapen.

Quinty dronk snel even wat water uit het riviertje en keek daarna naar Jennifer en Peeta. Hij kreeg de indruk dat Jennifer het niet zo leuk vond dat hij de leiding nam maar dan moest ze er maar wat van zeggen. 'Willen jullie liever opsplitsen zodat de kans groter is om iets te vinden of bij elkaar blijven?' vroeg hij hen toen. Dit soort dingen overlegde hij liever eerst omdat het beide voordelen en nadelen had.

'Opsplitsen lijkt me het handigst', zei Jennifer snel, voordat Peeta zou kunnen reageren. Het ging haar nu even niet om het ide wat handiger was, maar om de manier waarop ze het minst bij Quinty kon zijn. Ze had geen zin in ruzie met hem, dus alle mogelijkheden op een ruzie zou ze ontlopen.

Peeta knikte even kort en zei "Is goed joh." Hij keek even om zich heen en zei toen "Om zonsondergang hier weer afspreken?" Dat was iets wat iedereen zou begrijpen. En een zonsondergang zou waarschijnlijk niet meer dan een uur duren, dus zouden ze maximaal een uur moeten wachten. Hij zou ook gaan opletten voor schuilplaatsen, want dat was wel fijn met alle wilde dieren waarvan hij dacht dat ze er waren.

Jennifer knikte even kort en liep zonder af te wachten wat Quinty te zeggen had, weg van Peeta en hem. Ze verdween tussen de bomen, op zoek naar bruikbare voorwerpen en eetbare planten. Ze was blij dat ze even alleen kon zijn. Ze kende Quinty nog maar net en nu had ze al een hekel aan hem.

Quinty had het gevoel dat Jennifer alleen maar alleen wilde zoeken zodat ze niet bij de groep hoefde te blijven. Nouja hij had er ook geen probleem mee. Hij begon met zijn lichte tred door het bos te lopen. Het was lastig omdat zijn elegante pas in de stad thuis hoorde en niet in dit verdomde bos. Zijn ogen begon zich te focussen op eetbare en bruikbare spullen die handig zouden zijn voor straks.

Na een tijdje zoeken ^^

Jennifer kwam terug op de plaats waar ze Peeta en Quinty voor het laatst had gezien. Ze waren er allebei nog niet, maar waarschijnlijk was ze ook wel iets te snel terug gegaan. Voor haar gevoel had ze uren gelopen, maar in werkelijkheid was het iets minder dan een uur. Van de bessen die ze had meegenomen was ze vrijwel zeker dat ze niet giftig waren, want ze had er vogels en herten van zien eten. Uiteindelijk had ze op de weg terug, naar de plek waar ze elkaar weer zouden zien, een konijn in de struiken vast zien zitten en twijfelde even of ze hem zou vangen, maar deed het uiteindelijk toch maar wel, want ze zouden echt niet genoeg hebben aan wat bessen.

Peeta liep hinkend terug naar de plek. Hij had in een stuk stof bramen, frambozen en aardbeien gedaan. Om daarbij te komen moest hij eerst een boom in klimmen om op een richel te komen. En daar was HIJ natuurlijk weer vanaf gevallen. Het kon iedereen zijn geweest, maar het was exact weer hem. Hij zag dat Jennifer er al was en keek even rond om te kijken of Quinty er al was.