Rustig beekje op een open plek in het bos.

Het is bedekt met een dak van bladeren. Het beekje zelf is helemaal helder en niet al te diep, als je erin gaat staan komt het tot je middel als je een normaal persoon van ongeveer 1,70 bent. Het is maar een heel klein open plekje en je lijkt net opgesloten door de bomen. Als je hier langskomt ben je of verdwaald of je wist van deze plek, omdat je er eerder al bent geweest.

Jennifer liep tussen de bomen naar het water toe en bleef bij de waterkant staan. De verleiding was groot om even te gaan zwemmen, maar ze zou het waarschijnlijk koud krijgen als ze er dan uit kwam. Ze besloot om dan maar in het gras te gaan zitten en keek uit over het water. Je kon de vissen zien in het heldere water en aan de overkant zat een vogel, iets wat op een reiger leek, in het water te loeren, klaar om toe te slaan als een vis dichtbij genoeg zou komen. Er ontsnapte een zucht uit Jennifer's mond. Ze vond het hier prachtig, maar ze miste gewoon nog iets; de gezelligheid van iemand anders bij haar.

Mynx keek op van zijn plekje in de boom toen hij een verschijning zag lopen en in het gras zag gaan zitten. Zijn blik keek naar haar lichaamstaal en naar de manier waarop ze haar bewegingen maakte. Het zag er heel mooi uit en hij was erg onder de indruk van hoe goed ze haar eigen bewegingen wist te beheersen. Het klonk raar om zo te denken voor de meeste mensen maar hij dacht zo altijd over mensen. Het liefst wilde hij tegen haar beginnen met praten maar hij durfde eigenlijk helemaal niet. Dus bleef hij in de boom zitten gefacineerd door haar bewegingen.

Jennifer keek toe hoe de soort van reiger eerst langzaam voorover boog en vervolgens razendsnel zijn bek in het water stak om hem vervolgens eruit te halen met een vis in zijn bek. Er verscheen een glimlach op Jennifer's gezicht. Ze vond het zo mooi om de natuur te bekijken. Plots merkte ze dat niet alleen de soort van reiger( ik ga het gewoon een reiger noemen xD)honger bleek te hebben, maar zijzelf ook. Maar hoe zou ze hier aan voedsel moeten komen? Ze had geen flauw idee welke planten eetbaar waren en welke niet.

Mynx zijn aandacht werd heel even getrokken door de reiger die met een geweldige beweging een vis uit het water haalt. Daarna richt hij weer zijn aandacht op het meisje wat hij beter niet had kunnen doen want door zijn snelle hoofdbeweging raakte hij uit belans en viel uit de boom. Of nou ja, hij kon zich nog net vast pakken aan een tak maar nu bungelde hij toch wel iets boven de grond dus liet hij zich toch maar met een klein plofje op de grond vallen.

Jennifer keek om toen ze een plofje hoorde. Waarschijnlijk een hert ofzo , dacht ze, maar keek verbaast op toen het een jongen bleek te zijn. Snel stond ze op, maar bleef staan en keek naar hem. Ze hield haar hoofd een beetje schuin en bekeek hem van top tot teen. 'Hallo', zei ze vervolgens, wat hij waarschijnlijk nét kon horen. Er kwam een lieve glimlach op haar gezicht.

Mynx hoorde inderdaad niks en glimlachte maar even verlegen en liep naar het meertje toe, zijn maag werd al een tijdje gek van de honger maar hij had het eigenlijk genegeerd omdat hij haar niet wilde storen, ze zag er daar daarnet heel vredig uit. Hij ging aan de rand van het beekje zitten maar lette nog steeds op al haar bewegingen. Zijn hand schoot het water in met een even snelle beweging als die van de reiger en kwam toen met een vis weer boven water. Het was voor hem niet eens meer moeilijk want hij deed het veel te vaak.

Jennifer's mond zakte open toen de jongen met zijn blote handen een vis ving. 'Wow', mompelde ze en keek naar de spartelende vis in zijn handen. Met grote ogen en open mond keek ze hem aan. 'Waar heb je dat geleerd?', vroeg ze bewonderend. Zelf had ze alleen nog maar planten gegeten, omdat ze geen idee had hoe ze vis kon vangen. Haar maag knorde en keek een beetje verlangend naar de vis die nu al niet meer spartelde.

Mynx grijnsde een beetje verlegen en wees naar de reiger, als je lang genoeg naar het beest keek kon je zijn tactiek zien. Daarom was het soms heel belangrijk om goed mensen te bestuderen of in dit geval dieren. Met een klein boogje gooide Mynx de vis naar het meisje toe en concentreerde zich weer op het water om er nog één voor zichzelf te vangen. Dit keer ging het wat moeilijk omdat de vissen een beetje op hun hoede waren. Maar dat hield hem niet tegen want nog geen 5 minuten later had hij alweer een nieuwe vis in zijn handen. Zijn ogen gingen weer naar de bewegingen van het meisje en zijn ogen gleden over het lichaam, niet omdat hij zo'n jongen was die mensen beoordeelde erop maar omdat hij wilde weten wat voor soort meisje het was en een lichaam vertelde veel over het meisje zelf.

Een beetje onhandig ving Jennifer de vis. Ze keek naar het dode dier in haar handen. Voor ze in deze wereld terecht was gekomen had ze nog nooit een vis vast gehad. Ze zag dat de jongen haar bekeek en snel wendde ze haar hoofd af zodat hij niet kon zien dat ze bloosde. Ze vond het nog steeds wonderbaarlijk hoe de jonge zo had leren vissen. 'Hoe wil je een vuur maken om de vis te koken?', vroeg ze een beetje beschaamd. Ze had geen idee hoe ze een vuur kon maken zonder aansteker, maar dacht wel dat hij dat zou weten.

Mynx glimlachtte maar zei nog steeds niks, hij gooide de vis die hij zelf in zijn handen had op de grond voor de voeten van het meisje en liep naar een boom waar hij een paar kleine takjes af haalde en die op een hoopje legde daarna pakte hij twee stenen uit zijn zak en begon die tegen elkaar aan te kletsen waardoor er een vonk kwam en de takjes begonnen te branden. Het was nooit moeilijk geweest om vuur te maken en vroeger deed hij het heel vaak omdat hij het leuk vond om met stenen te spelen.

Jennifer ogen begonnen te glinsteren toen ze het vuur zag. 'Jij bent wel echt heel handig zeg', zei ze bewonderend. Kon zij dat allemaal maar. Nee, zij was zeker niet zo handig als hij. 'Wat is je naam eigenlijk?', vroeg ze nu een beetje nieuwsgierig naar wie hij dan eigenlijk was. 'Ik ben Jennifer', zei ze er snel achteraan.
_________________-
Inspiloosheid xD

Mynx knikte en glimlachtte een beetje verlegen,' Mynx.' Zijn gedachte gingen na of Jennifer echt een naam was voor het meisje dat voor hem stond. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat hij Jennifer niet echt een naam voor haar vond maar dat zou hij maar niet hardop zeggen. Dat zou even raar klinken als dat hij zou zeggen dat hij vond dat ze mooie beheerste bewegingen maakte.

Jennifer glimlachte even bij het horen van zijn naam. Mynx was nou niet echt een naam die echt veel voorkwam, tenminste dat idee had zij dan. 'Mooie naam', zei ze nog steeds glimlachend. Meestal begon Jennifer in een gesprek over hoe lang ze al in deze wereld zaten, maar dat was ze zo beu dat ze besloot ergens anders over te beginnen. 'Weet jij hoe je vis moet bakken of koken?', vroeg ze terwijl ze een beetje beduusd naar de vis voor haar op de grond keek.

Mynx schoot in de lach,' Het is heel simpel kom er maar bij zitten en ik leer het je wel, maar niet met veel woorden volgens mij had je dat al gemerkt.' Hij lachtte en vond het fijn om zijn zachtte en aangename stem even weer te mogen gebruiken, niet dat het zo was dat hij geen keuze had maar hij vond het gewoon moeilijk om echt druk te gaan praten behalve als hij het idee had dat hij heel erg op zijn gemak was.

Jennifer lachte vrolijk en huppelde(xD) naar het vuur toe. Ze plofte neer op het gras en keek hem afwachtend aan. 'Oké chef, wat moeten we doen?', vroeg ze met een big smile. Ze was blij dat hij haar een beetje had opgevrolijkt, zonder dat hij het zelf echt doorhad, want ze vond het achteraf altijd vervelend als ze haar woede en frustratie op iemand af reageerde die er niks aan kon doen, zoals ze bij Bella had gedaan.

Mynx had zijn eigen vis er ook bij gepakt en gaf Jennifer een klein steentje die hij zo had geslepen dat het een scherp mesje was geworden, zelf had hij er ook één en hij sneed het vel van de vis eraf, je kon het er ook gewoon bij eten maar zelf vond hij het altijd verschrikkelijk om het dan zo te moeten eten. Terwijl hij Jennifer dat liet doen maakte hij snel een soort standaard dat over het vuur heen kon zodat de vis straks wel lekker goed zou bakken maar niet in de fik zou vliegen.

Jennifer keek geconcentreerd terwijl ze de vel van de vis eraf haalde met de steen. Ze had nooit gedacht dat je zoveel kon met de voorwerpen die je om je heen had! Ze stuitte met de steen op een plekje in de vel van de vis waar ze niet doorheen kwam, maar duwde door. Dor de kracht die ze zette schoot ze uit en schaafde met de steen langs haar linkerhand. Meteen kwam er wat bloed uit de schaafwond en ze drukte snel haar andere hand erop. 'Dit is dus echt niet mijn ding', zuchtte ze. Meteen daarna moest ze lachen om zichzelf. Alleen zij kon zo stom zijn om zich te schaven aan een steen terwijl ze met het bereiden van vis bezig was.

Mynx begon breed te grijnzen en scheerde een stukje stof van zijn shirt af en bond het om haar hand heen zodat het bloeden zou stoppen,' Laat mij het maar doen.' Het was gezegd voordat hij het erg in had en gelijk daarna had hij het vel van de vis af gehaald en hem aan een stok geprikt. Nu lag hij alweer op het vuur en hij keek naar Jennifer,' Gaat het weer?'

Jennifer keek lachend toe hoe hij haar hand verzorgde en de vis verder klaarmaakte. 'Ja hoor, ik ben gewoon niet zo handig', zei ze lachend. Ze had geen zin om zielig te gaan doen om een stomme wond die ze zelf had veroorzaakt. Het vuur knetterde en het gaf haar het idee van een vuur wanneer je op kamp was met je klas. Ze keek hoe de vis net boven het vuur hing en voelde haar maag weer knorren.

Mynx knikte en er kwam een grote glimlach op zijn gezicht,' Van dingen bestuderen kom je ver hoor! Ik ben namelijk ook niet al te handig.' Het klonk waarschijnlijk raar omdat hij net een maaltijd had gemaakt maar dit was alleen nog maar beginners overleving, wilde je verder gaan dan moest je nog meer van dieren leren en zelfs eigenlijk als een dier gaan leven en dat werd hem niet voor Mynx.

Jennifer geloofde niet dat hij onhandig kon zijn, maar knikte maar gewoon. 'Zijn ze al bijna klaar?', vroeg ze terwijl ze verlangend naar de vis keek. Ze had geen idee wanneer vis gaar was, dus ook dat liet ze aan hem over. Jennifer bibberde even. Het was niet echt koud geweest die dag, maar zodra het wat later werd kon het toch behoorlijk afkoelen hier en je pyjama was nou niet echt iets wat bepaald warm was. Ze zou daar echt een oplossing voor moeten vinden, anders zou ze het alsnog niet overleven.

Mynx had een oude deken in zijn tas zitten en haalde het eruit,' Heb je iets tegen een huid van een dier?' Want daar was de deken van gemaakt. Je moest toch iets doen om te overleven vond hij. Snel wierp hij een blik op de vis en zag dat hij al gaar was dus begon hij een paar bladeren te pakken en legde dat op de grond en daarna de vis op de bladeren want zo kwam er geen viezigheid in de vis zelf.

Jennifer klappertandde en schudde haar hoofd. Het maakte haar niet uit wat ze moest doen om warm te blijven, dus ze had er geen moeite mee. Ze snoof de geur op van de vis die gaar was. 'Ruikt goed', zei ze en keek verlekkerd naar de vis.

Mynx lachtte en deed de deken over haar heen waardoor zijn vingers even over de bovenarm van Jennifer kwamen. Gelijk trok hij ze terug en begon te blozen. Het was altijd een standaard reactie geweest hij wist ook eigenlijk niet waarom. Snel richtte hij zich weer op de vis in de hoop dat Jennifer niet door had dat hij aan het blozen was. De vis rook inderdaad heerlijk en hij was bezig met de graadjes eruit aan het halen want anders kon je er wel lelijk in stikken en dat wilde hij niet.